Stìzz 'a stìzz scenn da inde prét sabbiòs,
stìzz 'a
stìzz, sott 'a la rip d' Carnval,
s'accoglje e facj na tonza l'acqua fresc'k
ca cantava cudd d'Vnòs.
Cchjù facj caud e cchjù fresc'ka enz do cannàl,
chian' chian' camina, 'a pick 'a pick s'ngròs
e scorr 'mminz 'e prét bianc e nér ca trov
p' la strad: ié l'acqua d' la rip d' Carnvàl.
Racanedda (1), i uarrìckji vacant
attaccàt 'ò mast, scenn da Chian' d' rjis,
paparann d'acqua pulìta li egnji
e tonga tonga torn 'a la cod appìs.
I Cjlumbridd 'i ppecur pasc'n
'Ncap e Cost: mangj'n l'erva ass'ccàt,
i cicurièdd e i catìll; i can
d' la massarija fann cumpagnija.
'A llòr d' la canjcula, ò frisc'k
d' la rip vann a dorm: i ccjcàl cant'n,
i ssirp fann l'amòr, u pastor s' r'pòs
vcjn a la funtàn d'Orazio d' Vnòs. |
Goccia a goccia viene giù dalle pietre sabbiose,
goccia a goccia, alla base della rupe di Carnevale,
si raccoglie in una fossa l'acqua fresca
che tanto decantava l'uomo di Venosa.
Più fa caldo e più fresca sgorga dalla cannella,
pian piano cammina, man mano s'ingrossa
e scorre tra le pietre bianche e nere che incontra
strada facendo: è l'acqua della rupe di Carnevale.
Racanedda (1), i barili vuoti
legati al basto, vien giù da Piana di Riso,
il nonno li riempie di quell'acqua pulita
e lentamente fa ritorno attaccato alla coda dell'asino.
I Cilumbriello le loro pecore pascolano
sul monte Coste, mangiano l'erba secca,
le cicorie aspre e le spine; i cani
della masseria tengono compagnìa.
Nell'ora della canicola, all'ombra
della Rupe vanno a dormire: le cicale cantano,
le bisce fanno l'amore, il pastore si riposa
vicino alla fontana cantata da Orazio da Venosa. |